Πέμπτη 14 Οκτωβρίου 2010

ΜΟΝΗ ΜΟΥΝΔΩΝ



Η Μονή Μουνδών είναι ένα ιστορικό μοναστηριακό συγκρότημα, αφιερωμένο στη μνήμη του Αγ. Ιωάννη του Προδρόμου. Βρίσκεται στο Δήμο Αμανής, κοντά στο χωριό Διευχά. Η ίδρυση της Μονής πιθανολογείται στα Βυζαντινά χρόνια, αν και τα παλαιότερα έγγραφα στα οποία αναφέρεται είναι του 16 αι. 



Το μοναστήρι γνώρισε μεγάλη ακμή στους τελευταίους αιώνες της Τουρκοκρατίας και θεωρείται ως ένα από τα σπουδαιότερα θρησκευτικά ιδρύματα της Χίου.



Αξίζει να προσέξει κανείς τη λαϊκή εικονογράφηση του ναού της Μονής, αλλά και την κατανυκτική ατμόσφαιρα που δημιουργούν τα ερειπωμένα, σήμερα, κτίσματά της. 


Το καθολικό, τα παρεκκλήσια, τα κελιά, η τράπεζα και το θολοσκέπαστο πρόπυλο της εισόδου αποτελούν το υπάρχον κτιριακό συγκρότημα της μονής. 





Είχε σπουδαία βιβλιοθήκη με αξιόλογη μεμβράνη του 1462 μ.Χ. που μάλλον ήταν η Διαθήκη της Όσιας Ματρόνας της Χιοπολίτιδας. Από τα βιβλία του μοναστηριού πληροφορούμαστε ότι, το 1620 ανατέθηκε η διακόσμηση του Καθολικού στο Χιώτη ζωγράφο Μανουήλ Καλαρώνη, ιερέα. Ο ζωγράφος δεν ολοκλήρωσε την εργασία του γιατί δεν υπήρχαν τα σχετικά χρήματα. 

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η παράσταση στο κάτω μέρος του νότιου τοίχου που φέρει την επιγραφή "Ο βίος του αληθούς μοναχού". Ο σταυρωμένος μοναχός πλαισιώνεται από την απεικόνιση του Άδη, στα αριστερά και σε δύο διαφορετικά επίπεδα, από τον κόσμο και το θάνατο. Η όλη εικονιστική σύνθεση διακατέχεται από έντονο λαϊκό ύφος. Το 1822 το μοναστήρι καταστράφηκε από τους Τούρκους και αργότερα ανακαινίσθηκε.

2 σχόλια:

  1. Είναι κρίμα που τέτοια μνημεία παραμένουν κλειστά και ο επισκέπτης μπορεί μόνο να τα θαυμάσει εξαποστάσεως....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μια μέρα στη Μονή Μουνδών...
    Αποφασίσαμε από την προηγούμενη μέρα να επισκεφτούμε τη Μονή Μουνδών, αφού διάβασα γι αυτήν σε έναν τουριστικό οδηγό. Από κάτω έγραφε ένα τηλέφωνο ενός κυρίου ο οποίος κρατούσε το κλειδί. Την ημέρα της εκδρομής μας, και αφού περάσαμε από ωραία χωριά όπως τα Καμπιά και τα Φυτά, τηλεφωνήσαμε στον αριθμό, και ο κύριος ήταν πολύ πρόθυμος να μας ανοίξει τη Μονή, μόνο που δεν ήταν κοντά στην περιοχή γιατί έπρεπε να κατεβεί στη Χώρα. Η απογοήτευση ήταν διπλή και από πλευρά μας, αλλά και από πλευράς του κυρίου, ίσως γιατί δεν λαμβάνει συχνά τηλεφωνήματα για να επισκεφθεί κάποιος αυτόν τον πανέμορφο χώρο.
    Απτόητοι συνεχίσαμε την πορεία μας και για καλή μας τύχη το ξεπόρτι του μοναστηριού ήταν ανοικτό...Ένα πανέμορφο μοναστήρι, που φαίνεταί ότι έγινε μερική συντήρηση σε αυτό, στεκόταν βουβό και μοναχικό...Κανείς δεν ήταν εκεί να κτυπήσει την καμπάνα του, να υποδεχθεί τους κουρασμένους ταξιδιώτες, να μπει στην εκκλησία και να ψάλλει ευλαβικά εκκλησιαστικούς ύμνους. Ερειπωμένα σπίτια, μισογκρεμμισμένα, και μία εκκλησία κλειστή, βουβή...Εμπειρία συγκλονιστική παρόλα αυτά...Μακάρι να με αξιώσει ο Θεός να ακούσω την καμπάνα, και τη λειτουργία στο μοναστήρι αυτό...

    ΑπάντησηΔιαγραφή